ตำไทย ตำลาว

สารคดีประจำวันที่ 8 ม.ค.

วันนี้เลือกเรื่องตำไทย / ตำลาวมาดู
เนื้อหาในคลิปวิดีโอส่วนมากเป็นการสัมภาษณ์ป้าลี (ลูกค้าเรียกว่าป้าคนสวย)

ป้าลีหน้ากล้องเป็นคุณป้าตัวกลมที่ยิ้มแย้ม พูดจาสนุกสนานและดูอบอุ่น ชอบเวลาที่คุณป้าบรรยายถึงลูกค้าแต่ละประเภทว่าคนลักษณะแบบไหนชอบกินอาหารแบบไหน

ร้านที่ป้าลีขายอยู่นี่มีประวัติมานาน เป็นร้านส้มตำแผงลอยร้านหนึ่งที่ตีนสถานีรถไฟฟ้าศาลาแดง ป้าลีหอบผ้าหอบผ่อนตั้งใจจะเลิกกับสามีแล้วหนีมาขายอาหารที่กรุงเทพ แต่พอได้ที่ขายแกก็เกิดคิดถึงลุงขึ้นมา ก็เลยรีบนั่งแท็กซี่กลับไปตามหาลุงให้มาขายด้วยกัน

ป้าลีบอกว่า คนไทยกินไม่เผ็ดเลยถ้าเทียบกับคนอีสาน (ป้าลีแกเรียกคนกรุงเทพว่าคนไทย) คนไทยสั่งเผ็ด ป้าลีจะใส่พริกห้าเม็ด ซึ่งจากปากคำของป้าลี ถ้าเป็นคนอีสาน ห้าเม็ดนี่เรียกว่าไม่เผ็ด เวลาปรุงป้าก็ต้องคอยดูหน้าคนสั่งด้วย ถ้าหน้าจืดๆมานี่ป้าก็จะไม่ตำให้เผ็ดมาก ไม่รู้จะเรียกว่าใส่ใจลูกค้า หรือเรียกว่าตัดสินคนจากหน้าตาดี :/

ทีนี้ในเมื่อเผ็ดของคนไทยกับเผ็ดอีสานมันไม่เท่าเทียมเสมอภาคกัน เราจะทำยังไงถ้าอยากกินของเผ็ดออริจินัลล่ะ? ป้าลีให้โค้ดลับไว้คือ ตำสุดขอบฟ้า แปลว่า ตำไปเลยป้า! เอาให้หูดับตับไหม้ไตช้ำม้ามน่วมส้วมลุกเป็นไฟร์ร์

ยกตัวอย่างการใช้งาน เช่น:

    หมวยหน้าจืด :  "ป้าคะ เอาตำไทยใส่ปูถุงนึง ตำสุดขอบฟ้าเลยป้า อย่าดูหน้าหนู"
    ป้าลี(คนสวย) :  "แซ่บเลยนะ"
    หมวยหน้าจืด :  "อู๊ย แซ่บไปสิบริกเตอร์เลยป้า ข่อยบ่ยั่น"


ป้าเล่าเรื่องเกี่ยวกับคนอีสานที่มาซื้อของ การได้กินของเหมือนที่บ้านนี่มันทำให้หายคิดถึงนะ เรานึกถึงตอนที่ไปอยู่เมืองนอกนานๆ ก็มีอาหารไทยเนี่ยแหละที่พอจะประทังใจไปได้ ถึงจะไม่บ่อยก็โอเค เพื่อนผมบางคนชอบบ่นว่าคิดถึงอาหารฝีมือแม่ คงนับว่าเป็นโชคดีของผมที่แม่ผมไม่ค่อยทำกับข้าว เลยกินอะไรก็หายคิดถึงล่ะมั้ง.. :D